Praatje maken

'Goedemorgen, met een vrijwilliger van de Luisterlijn'. ‘Wat fijn dat u de telefoon opneemt’ klinkt het. Ik hoor de stem van een man op leeftijd. ‘Ik voel me wat alleen vanmorgen. Dat is geen leuk begin van een praatje, maar anders zou ik tegen u liegen’. Ik vraag hem wat hij vandaag van plan is. Hij mag vanmiddag de tuinman helpen van het zorgcetrum waar hij woont. Vroeger had hij een volkstuin. We praten over groenten en ik vraag advies. Wat kan je makkelijk in potten op een balkon kweken? Geduldig somt hij allerlei mogelijkheden op. ‘U vindt het echt interessant, wat leuk. Ik maak niet veel meer mee. Ik denk altijd dat mensen mijn leventje niet meer interessant vinden.’

Dit gesprek is fictief maar geïnspireerd op de praktijk.

Een praatje maken. Over het weer, of de vakantie. Hoe het op school ging of op het werk. Een praatje met de groenteboer of met een collega in de gang. Een praatje maken lijkt soms zo onbeduidend. Toch zijn het bekende klachten:  ‘Ik heb geen tijd meer voor een praatje met de patiënten’ of ‘We leven zo langs elkaar heen, we hebben teveel haast om echt tijd voor elkaar te nemen’. Er zijn zelfs cursussen en boeken verschenen om te leren een praatje te maken. Blijkbaar is een praatje toch heel belangrijk. Een praatje kan een opstapje zijn om zakelijke netwerken uit te breiden of het begin van een vriendschap of een liefde. Een praatje kan een eenzaam moment doorbreken, geruststellend zijn, ontladen, gedachten op een rij zetten, verbondenheid geven, nieuwe energie of een opstapje zijn naar een goed gesprek.