Vrijwilligers vertellen

'Ik sluit mijn laptop na een chatdienst meestal met een warm gevoel af.'

Carla (59) gaat voor de Luisterlijn via de chat in gesprek met mensen. Soms stuurt ze een gedichtje, gewoon, om iemand op te beuren. "Ik geloof dat alles in het universum voorbestemd is en om een reden op je pad komt. Zelf ben ik gezond en gelukkig en ik zocht een manier om iets betekenisvols terug te doen voor al het goede dat ik in mijn leven heb. Toen kwam er precies op het juiste moment een advertentie van de Luisterlijn langs: ‘Kun jij goed luisteren?’ Nou, dacht ik, dat kan wel beter, dus ik zou dat wel graag leren.“

Lezen is net als luisteren

“Chatten past bij mij, want ik vind het leuk om te schrijven. Bij chatten is goed lezen net als luisteren; je wilt begrijpen wat er aan de hand is aan de andere kant van het toetsenbord. Daar kom je achter door open vragen te stellen. Aan het taalgebruik zie ik dat het vaak jongere mensen zijn die voor de chat kiezen. Het gaat ook wat sneller; het zijn kortere zinnen met veel gebruik van afkortingen. Waar je via de telefoon een stilte kunt laten vallen, werkt dat in een chat niet, want dan kan het lijken of je weg bent. Je mist in een chat misschien de nabijheid die je met je stem kunt meegeven, maar we worden als vrijwilliger goed getraind om ook via tekst te verbinden met de ander. Je leert ook om geen oordeel te hebben. Iemands normen en waarden zijn niet per se de mijne. Dat is niet erg; het gaat niet om mij.”

Authentiek

Een training helpt, maar in de praktijk moet je zelf, vanuit je hart, dealen met iemand die zo wanhopig is dat hij voor de trein wil springen. Dan gaat het erom dat je authentiek bent. Ik geef om mensen. Hoe je dat overbrengt, kun je niet leren uit een boekje en iedere chatter zal dat op zijn eigen manier doen.

Soms stuur ik een kort gedichtje, een soort troosttekstje; dat is dan weer het voordeel van een chat. En ik heb wel eens iemand die zich eenzaam voelde gevraagd om tegelijk met mij haar handen op het toetsenbord te leggen en even ‘stil’ te zijn. Zo voelden we allebei warmte, alsof je toch even elkaars hand kunt vasthouden. Ik wil gewoon iemand blij maken. Dat lukt heus niet altijd, maar als ik wel iets heb kunnen betekenen, sluit ik na een chatdienst met een warm gevoel mijn computer af.

Chat-room

waar vingers vertellen

wat het hoofd heeft begrepen

en je hart heeft verstaan

waar letters en woorden

met begrip en compassie

in zinnen opgaan

© Carla Hofland