Herken je dit? Je bent in gesprek met iemand die boos, gefrustreerd, bang of verdrietig is. Je probeert te luisteren, maar je emotie neemt het over en voor je het weet voer je een dialoog in je hoofd. “Wat moet ik nu doen? Dit is zooo lastig! Hoe kom ik hier uit?” Je gaat zo op in je eigen gedachten dat je het contact met de ander én jezelf verliest... 

Nieuwe vrijwilligers hard nodig.

Het aantal gesprekken dat vrijwilligers bij de Luisterlijn voeren blijft onverminderd hoog. In 2021 werden er maar liefst 354.352 oproepen beantwoord. Dat zijn er iets minder dan het jaar ervoor, meldt de Luisterlijn. Volgens de organisatie, die het hele jaar door, 24 uur per dag emotionele ondersteuning biedt, komt dit voornamelijk door zwaardere en langere gesprekken. Zo wordt er vooral contact opgenomen bij verdriet, eenzaamheid of zorgen. De Luisterlijn zoekt dan ook dringend nieuwe vrijwilligers om te voorzien in een grote maatschappelijke behoefte.  

Meehuilen en meepraten kan soms echt fijn zijn voor de ander. En soms ook niet. In deze ear-opener staan we hierbij stil aan de hand van een persoonlijk voorbeeld. 

Heb je weleens via de telefoon, via de mail, of via chat contact gehad met de Luisterlijn? Wat vond je daarvan? Hoe heb je dat ervaren? Je kunt dat laten weten door anoniem een vragenlijst in te vullen. Het helpt ons als zoveel mogelijk mensen dit doen.

‘Vrijwilligers kunnen met luisterend oor niet voldoen aan hulpverleningsbehoefte’

De Luisterlijn maakt zich grote zorgen om de (voorgenomen) sluiting van GGZ-afdelingen. De verwachting is dat daarmee de druk toeneemt en meer mensen in psychische nood zich tot de Luisterlijn zullen richten. Daar bieden getrainde vrijwilligers 24/7 weliswaar een luisterend oor aan iedereen die dat nodig heeft, maar het risico bestaat dat mensen niet de GGZ-hulp krijgen die zij nodig hebben, en dat daarmee hun psychische klachten verergeren.  

Twintig jaar geleden overleed mijn broer aan suïcide. Afgelopen week heb ik dit voor het eerst vertelt aan mijn achttienjarige zoon. Hij gaf aan dat hij nooit vragen hierover had durven stellen, omdat hij bang was dat dit pijnlijk, kwetsend of ongepast zou zijn. Ik heb altijd gedacht dat hij geen interesse had in mijn broer en diens vroege overlijden, vertelt trainer Yvon. "En ja, ondanks mijn werkervaring vul ook ik weleens iets in voor een ander."

Vanaf 22 april start er een grootschalig onderzoek naar het nut van de Luisterlijn. Iedereen die contact heeft gehad met de Luisterlijn, maar ook vrijwilligers worden uitgenodigd om een vragenlijst in te vullen. De uitkomsten van het onderzoek moeten aantonen wat de waarde van de Luisterlijn in de samenleving is.

Waar zijn wij trots op? Wat maakt (het vrijwilligerswerk bij) de Luisterlijn zo bijzonder? En hoe maken vrijwilligers het verschil? Speciaal voor de Nationale Vrijwilligersprijzen maakten we een videovlog, samen met vrijwilligers Armin, Monique en coördinator Trees. Helaas zijn we niet genomineerd voor de volgende ronde. Er zijn nog zoveel andere mooie vrijwilligersorganisaties die ook goed werk doen... Dat neemt niet weg dat de video een mooie toelichting geeft op ons werk. Bekijk de video hier.

De oorlog in Oekraïne laat mensen niet onberoerd en brengt gevoelens van angst, paniek, onzekerheid en oorlogsstress met zich mee. Dat merken ook de vrijwilligers bij de Luisterlijn. Dag en nacht bieden zij mentale steun, troost of een luisterend oor aan iedereen die dat nodig heeft. “Er is behoefte om hierover te praten en gevoelens te delen.”

De oorlog in Oekraïne raakt ons allemaal. De beelden van het journaal, op social media en die op internet circuleren lijken onwerkelijk, maar zijn helaas een nieuwe realiteit. De gesprekken met vrienden, familie en collega's gaan in toenemende mate over de (effecten van de) oorlog en de ongerustheid die dit meebrengt. Het is belangrijk om hierover te praten en naar elkaar te luisteren.